Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης Τσιλιανίδη/Δημτσιάδη, 2/10/2016

Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης Τσιλιανίδη/Δημτσιάδη,  2/10/2016

Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε στον ελληνικό στρατό και σε κάθε ένοπλο μηχανισμό του κράτους και του κεφαλαίου και θέλουμε μοιραστούμε με την αγωνιζόμενη κοινότητα της τάξης μας τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτή την επιλογή αλλά και το γιατί την εντάσσουμε μέσα στο συνολικό απελευθερωτικό πρόταγμα για το οποίο παλεύουμε ως εκμεταλλευόμενοι που αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, ως αναρχικοί. Πολεμάμε αρκετά χρόνια τώρα ενάντια στις αιτίες που προκαλούν τους πολέμους, ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο, συνειδητά στρατευμένοι στην Υπόθεση της χειραφέτησης των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων αυτού του κόσμου και το πρόβλημα μας με τον στρατό, δεν εκκινείται από μία αφηρημένη πασιφιστική διάθεση.

Έχουμε βαθιά πίστη στη δυνατότητα των ανθρώπων να ζήσουν χωρίς πολέμους, να ζήσουν ειρηνικά αναμεταξύ τους και σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί κάτω από την κρατική και καπιταλιστική κυριαρχία. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί όσο οι από τα κάτω αυτού του κόσμου, άνθρωποι κάθε χρώματος, κάθε φυλής, κάθε φύλου δεν αντιληφθούν την κοινή μοίρα που τους επιφυλάσσουν οι δυνάστες τους και δεν ενωθούν για να καταργήσουν κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο των ζωών τους βασιζόμενοι πάνω στις αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της κοινοκτημοσύνης.

Ειρήνη όπως λέμε πόλεμος, πόλεμος όπως λέμε απόλυτη βαρβαρότητα

 

Βόρεια Αφρική, Ουκρανία και Μέση ανατολή. Παλιότερα παγκόσμιοι πόλεμοι, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Κορέα, Β. Ιρλανδία. Ναπάλμ στον Γράμμο, θάλαμοι αερίων στο Άουσβιτς, “ήπιες” επεμβάσεις με πραξικοπήματα στην Λατινική Αμερική, στην αφρικανική ήπειρο και σε όλο τον κόσμο. Το κεφάλαιο επεκτείνεται, κατακτά, δολοφονεί μαζικά και λεηλατεί τη φύση έχοντας ως εκτελεστικό βραχίονα τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας, που στις περισσότερες περιπτώσεις ακούν στο όνομα ΝΑΤΟ (σε λίγο καιρό πιθανώς και ευρωστρατός).

Για να σταματήσει όμως αυτός ο τεράστιος κύκλος αίματος και για να γίνει το όνειρο ζωή, δεν αρκεί η εναντίωση στους πολέμους μεταξύ των κρατών. Ο πόλεμος άλλωστε δεν είναι παρά μια πιο επικερδής εκδοχή και νοητή συνέχεια της καπιταλιστικής ειρήνης. Τα διαμελισμένα ανθρώπινα σώματα, τα καμένα παιδικά κορμιά, οι κατεστραμμένες πόλεις από τις βόμβες υψηλής τεχνολογίας, κάθε φρικαλεότητα που γίνεται στο όνομα θεών και εθνών εξυπηρετώντας κατ’ ουσίαν μονάχα το κέρδος και την επιρροή των όποιων κεφαλαιοκρατών, αποτελούν εικόνες ενός παρελθόντος και ενός μέλλοντος άμεσα δικού μας, και μάλιστα όχι και τόσο μακρινού. Αλλά είναι και το παρόν μας, επαναλαμβανόμενο και ολοένα και πιο βίαιο, που υπενθυμίζει το ποια είναι η αντίληψη των κυρίαρχων για την αξία που έχει η ζωή μας για αυτούς.

Με τον ίδιο τρόπο που περιμένουν από εμάς να πεθάνουμε σε ένα χαράκωμα όταν αποφασίσουν έναν πόλεμο, περιμένουν από εμάς να μπορούμε να πεθάνουμε, σήμερα και εδώ, σε ένα περιβόητο εργατικό ατύχημα.

Με τον ίδιο τρόπο που έχουν την απαίτηση να κρυώσουμε στο “μέτωπο”, έχουν την απαίτηση να κρυώνουμε, σήμερα και εδώ, επειδή μας κόβουν το ρεύμα.

Με τον ίδιο τρόπο που θα μας ζητήσουν να θυσιαστούμε για το έθνος σε μία σύρραξη με κάποιο γειτονικό κράτος, μας ζητούν να θυσιάσουμε τη ζωή μας, σήμερα και εδώ, για να συνεχίσουν να πλουτίζουν τα αφεντικά μας.

Με τον ίδιο τρόπο που θα μας επιβάλλουν να πυροβολήσουμε τον στρατιώτη από την απέναντι πλευρά, μας επιβάλλουν, σήμερα και εδώ, να σταθούμε απέναντι σε άλλους ανθρώπους της δικιάς μας κοινότητας, μετανάστες, απεργούς,στιγματισμένους ως “ψυχικά άρρωστους”, ομοφυλόφιλους, αγωνιζόμενους.

Με τον ίδιο τρόπο που μας αναγκάζουν να χύσουμε το αίμα μας για τη σημαία τους, με τον ίδιο τρόπο, σήμερα και εδώ, μας αναγκάζουν να χύσουμε τον ιδρώτα μας για την τσέπη τους.

Με το ίδιο θράσος που μας ζητάν να χάσουμε τη σκατοδουλειά που έχουμε (όσοι έχουμε…) για να καταταγούμε και να υπηρετήσουμε το χρέος στη “μητέρα πατρίδα”, με το ίδιο θράσος, σήμερα και εδώ, μας κόβουν τον μισθό για να αποπληρωθεί το χρέος της “μητέρας πατρίδας”.

Με τον ίδιο τρόπο που θεωρούν δεδομένο ότι θα υπακούμε τυφλά τις εντολές τους όσο υπηρετούμε στον στρατό,  προβάλουν σαν μόνη λύση το να υπακούμε τους νόμους που φτιάχτηκαν για να συντηρούν την κυριαρχία τους και για όσους σκεφτούν να την αμφισβητήσουν ή δεν είναι χρήσιμοι για την αναπαραγωγή της επιφυλάσσουν τον αφανισμό τους μέσω των διώξεων, την χρηματική τους αποστράγγιση και τον εγκλεισμό τους σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Την πείνα και το φόβο που προκαλεί ένας πόλεμος, υπάρχουν, σήμερα και εδώ, δίπλα μας, ανάμεσά μας, αρκετοί που τα βιώνουμε και σε κατάσταση ειρήνης.

Είναι η περιβόητη ειρήνη που ευαγγελίζεται η κυριαρχία, είναι η ειρήνη του κεφαλαίου, ένας πόλεμος χαμηλής έντασης που συνεπάγεται την αδιάκοπη επίθεση εναντίον των καταπιεσμένων, την αδιάκοπη υποτίμηση των ζωών μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε από γενιά σε γενιά, αυτή είναι η πραγματικότητα ενάντια στην οποία παλεύουμε, ενάντια στην οποία ο καθένας και η καθεμία αξίζει και πρέπει να παλέψει.

 

“Μα σήμερα δεν έχουμε πόλεμο, δε θα σε διατάξουν να σκοτώσεις κανένα, γιατί δεν πας στον στρατό;”

 

Ο στρατός δεν έχει σαν μοναδική λειτουργία να πολεμήσει και να δολοφονήσει μαζικά τους “βάρβαρους” των Βαλκανίων, όπως μας σύστησαν στα σχολεία μας, τους γείτονες πληθυσμούς. Η λειτουργία του στρατού ακόμη και σε περιόδους “ειρήνης” είναι συνάμα κατασταλτική και κερδοφόρα για λογαριασμό των κυρίαρχων.

Είναι ο ελληνικός στρατός ένας από τους καλύτερους πελάτες της βιομηχανίας όπλων  και εξοπλιστικών συστημάτων για να “κρατάμε τα σύνορα ασφαλή” την ίδια ώρα που υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες;

Ο ελληνικός στρατός που ονομάζουν χαριτολογώντας “μεγάλο σχολείο”, δεν είναι αυτός που δηλητηριάζει τα μυαλά των νέων ανθρώπων που γλίτωσαν από τα νύχια της εξουσιαστικής και ταξικής εκπαίδευσης και τα γαλουχεί μέσα σε πλαίσια αυστηρής πειθαρχίας, ιεραρχίας, ρατσισμού, ιστορικών ψευδών, πατριαρχίας;

Ο ελληνικός στρατός δεν είναι ο μηχανισμός που έχει στο ενεργητικό του δεκάδες σφαγές αγωνιζόμενων, απεργών, επαναστατών στο νότιο άκρο της βαλκανικής χερσονήσου; Ποιος μπορεί να επιβάλει τη λήθη για τις απεργίες που κατεστάλησαν με τίμημα αίμα εργατών, για τη Θεσσαλονίκη του 1936, για τη βαρβαρότητα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του εμφυλίου, για τα βασανιστήρια επί χούντας και την σφαγή της 17ης Νοέμβρη του 1973 ;

Ο ελληνικός στρατός δεν είναι υπεύθυνος για τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στην προσπάθεια τους να περάσουν τα σύνορα του “δυτικού κόσμου” για να γλιτώσουν από τους πολέμους και την εξαθλίωση που η ίδια του η ύπαρξη δημιουργεί και μετέπειτα για το  στοίβαγμα όσων τα καταφέρουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ;

Ο ελληνικός στρατός δεν εγκατέστησε για τα συμφέροντα τρίτων την στρατιωτική χούντα του 1967; Για τα συμφέροντα των ίδιων δεν έχει αποστείλει δυνάμεις στην Κορέα και στο Αφγανιστάν και διατηρεί σε διάφορα σημεία της χώρας κρυφές και φανερές βάσεις του ΝΑΤΟ, για να ανεφοδιάζονται τα αεροπλάνα που σπέρνουν το θάνατο στις 4 γωνιές του κόσμου;

Ή μήπως είναι άλλου ευθύνη οι μαζικές δολοφονίες, οι βιασμοί, οι κατεστραμμένες πόλεις για έλληνες και τούρκους, των πολέμων του 1897 και του 1922;

Πιο πρόσφατα, ο στρατός δεν χρησιμοποιείται σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός σε απεργίες οδοκαθαριστών κ.α., αλλά και σαν πάροχος φτηνών εργατικών χεριών (πρόσφατα με την επαναφορά της ΜΟΜΑ)και φορέας απλήρωτης εργασίας (για τους αντιρρησίες συνείδησης και τους πτυχιούχους);

Τα ονόματα των αυτοκτονημένων του ελληνικού στρατού μετράνε στους καταλόγους του ακήρυχτου πολέμου που έχουμε προαναφέρει;

Στο διάολο λοιπόν ο ελληνικός στρατός και οι αλύτρωτοι εθνικοί πόθοι, δημιουργήματα του ντόπιου κεφαλαίου, μαζί με τους στρατούς και τους πόθους των κρατών όλου του κόσμου, δημιουργήματα της κάθε αστικής τάξης.

 

Θάνατος στο θάνατο, από αγάπη για τη ζωή

 

Ως αναρχικοί με τον αγώνα μας στοχεύουμε στην καταστροφή κράτους και καπιταλισμού, έτσι δεν θα μπορούσαμε παρά να εχθρευόμαστε και τον στρατό, έναν από τους κύριους μηχανισμούς εδραίωσης, συντήρησης και αναπαραγωγής τους. Τώρα λοιπόν που μας καλούν να υπηρετήσουμε αυτόν τον μηχανισμό αποφασίσαμε να πάρουμε μια επιλογή που έχουν πάρει και άλλοι σύντροφοι πριν από εμάς, αυτή της ολικής άρνησης στράτευσης.

Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινότητας της εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης τάξης που όπως και οι κυρίαρχοι, δεν έχει συγκεκριμένη καταγωγή και μιλάει όλες τις γλώσσες του κόσμου. Μετράμε σαν δικούς μας νεκρούς όλους τους καταπιεσμένους που ρίχτηκαν στην πρώτη γραμμή των μαχών υπό την απειλή του θανάτου, όλους τους  εκμεταλλευόμενους που πεθαίνουν σε όλο τον κόσμο από τις άθλιες συνθήκες ζωής που προσφέρει η παγκόσμια κυριαρχία κι ακόμη περισσότερο αυτούς που δολοφονήθηκαν αγωνιζόμενοι στις μάχες του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Δικιά μας ιστορία είναι η παγκόσμια ιστορία των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων που ύψωσαν μαύρες και κόκκινες σημαίες, δικός μας ύμνος είναι η Διεθνής.  Για αυτούς τους νεκρούς, για αυτήν την ιστορία, αλλά κυρίως για αυτούς και αυτές που ζωντανοί και ζωντανές σήμερα, δεν αντέχουν να ζουν μέσα στην εξαθλίωση, στην ανελευθερία, στην καταπίεση και σηκώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε έθνη και αυτοκρατορίες, αξίζει και πρέπει να πολεμήσουμε. Και ξέρουμε καλά πως αυτόν τον πόλεμο δεν θα τον νικήσουμε κλαψουρίζοντας στα αφεντικά και στα κράτη για να μας χαλαρώσουν τις αλυσίδες και παρακαλώντας να αφοπλιστούν η αστυνομία και ο στρατός, αλλά θα τον νικήσουμε με τον μόνο τρόπο που αυτό είναι εφικτό: Με το όπλο στο χέρι, με ένοπλες κοινότητες σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που θα επιβάλουν την κάλυψη των δικών μας αναγκών απέναντι στα συμφέροντα των εχθρών μας, που θα επιβάλουν την ελευθερία μας να ζήσουμε μοιραζόμενοι τον κοινωνικό πλούτο απέναντι στην ελευθερία των αφεντικών να μας εκμεταλλεύονται.

Σήμερα, που η παραίτηση, η καρτερικότητα (αλήθεια, για ποιον και για τι;), η ανάθεση, η γκρίνια τρώνε τις σάρκες μας, εμείς λέμε ότι οφείλουμε να στήσουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή και σχολείο αντιθεσμικές και αντιιεραρχικές οργανώσεις, αναρχικές συλλογικότητες, εργατικά, μαθητικά και φοιτητικά σχήματα, ομάδες άμεσης δράσης, που θα συνθέσουν από κοινού ένα σχέδιο χειραφέτησης, ένα σχέδιο κατάργησης της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και θα επιταχύνουν την πλημμυρίδα που ακολουθεί την άμπωτη, που θα κάνουν την εξέγερση που έρχεται, νικηφόρα επανάσταση.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ

 ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ,

ΧΩΡΙΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΣΥΝΟΡΑ, ΠΟΛΕΜΟΥΣ

 ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

Τσιλιανίδης Μπάμπης

Δημτσιάδης Δημήτρης

2/10/2016