(Αναδημοσίευση από το blog της “πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης” από αθήνα)
http://olikiarnisi.espivblogs.net/
Ιωάννινα: τέσσερις μέρες αλληλεγγύης και ένα στρατοδικείο
Πιο σαφές δε γινόταν. Λίγα μέτρα μετά την πρώτη πινακίδα που σε καλωσόριζε στην πόλη των Ιωαννίνων, η μαύρη μπογιά στη γέφυρα σημείωνε το διάχυτο μήνυμα των τελευταίων ημερών: «αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Νιώτη» που δικαζόταν στην πόλη.
Δεν ήθελε πολύ κόπο για να ανακαλύψεις ότι η πόλη κινούνταν σε αντιμιλιταριστικούς ρυθμούς. Οι αφίσες στους τοίχους, σε κάθε στενό, σε κάθε συνοικία της πόλης, μέσα και έξω από τα τείχη του κάστρου, δίπλα στην αστυνομική διεύθυνση, απέναντι από την είσοδο του στρατοδικείου. Τα 40.000 τρικάκια του «Ξυπόλυτου Τάγματος» μπερδεύονταν με τα παπούτσια των διαβατών, είχαν γίνει ένα με τα πλακόστρωτα και τα τσιμέντα. Σε κεντρικά και περιφερειακά σημεία της πόλης όλο και κάποιο πανό θα βρισκόταν κρεμασμένο για να «υπενθυμίζει» τη δίκη του συντρόφου και την αλληλεγγύη. Με όλη αυτή τη δουλειά που έκαναν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες τις προηγούμενες ημέρες, μόνο μειδίαμα προκάλεσε η «παραδοχή» του εισαγγελέα του στρατοδικείου ότι «από τις αφίσες στην πόλη έμαθα ότι ο κ. Νιώτης είναι ολικός αρνητής στράτευσης και δικάζεται εδώ»…
Το Σάββατο το απόγευμα, δίπλα στη λίμνη, έγινε η πρώτη ανοιχτή εκδήλωση εν όψει του στρατοδικείου. Ήταν μια εκδήλωση που μαζί με όλες τις υπόλοιπες κινήσεις αντιπληροφόρησης συνέβαλλαν ώστε η υπόθεση του στρατοδικείου μαζί με τα αντιμιλιταριστικά της περιεχόμενα να αποτελέσουν ορατό και ανοιχτό τμήμα της κοινωνικής ζωής της πόλης. Κάποιες εκατοντάδες ανθρώπων πέρασαν από τη συλλογική γιορτή «ενάντια στους εθνικούς μύθους και το μιλιταρισμό» που στήθηκε εκεί, από το απόγευμα μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Φαγοπότι, τραγούδια και χοροί με την ομάδα παραδοσιακών χορών του Θερσίτη. Στο σύντομο βίντεο που προβλήθηκε όταν έπεσε το σκοτάδι, αποτυπώθηκε η άποψη της ομάδας για τους παραδοσιακούς χορούς των κοινοτήτων ανά την ελληνική επικράτεια και πώς αυτοί ντύθηκαν από μία εθνική αφήγηση. Τα τραπεζάκια με το έντυπο υλικό ήταν σταθερά εκεί από νωρίς, τα κείμενα μοιράζονταν χέρι με χέρι, τα πανό έγιναν ένα περιεκτικό φόντο στην όλη εκδήλωση. Η οποία έκλεισε με όλους τους παρευρισκόμενους να χορεύουν αγκαλιά.
Την Κυριακή το απόγευμα, στην πάντα φιλόξενη κατάληψη της Αντιβίωσης έγινε η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Πόλεις επί χάρτου» και ακολούθησε μεγάλη -σε χρόνο και περιεχόμενα- συζήτηση με τη συμμετοχή πολλών δεκάδων συντρόφων/ισσών, κάποιοι εξ αυτών ερχόμενοι και από άλλες πόλεις.
Τη Δευτέρα, η τοπική αντιμιλιταριστική συλλογικότητα της πόλης, το Ξυπόλυτο Τάγμα, κάλεσε σε συγκέντρωση στον πεζόδρομο της Κάλλαρη, η οποία πλαισιώθηκε από κάποιες δεκάδες αλληλέγγυων. Για ένα δίωρο, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης σχετικά με το στρατοδικείο της επόμενης ημέρας.
Την Τρίτη, νωρίς το πρωί, δεκάδες αλληλέγγυοι/ες πραγματοποίησαν μία μικρή πορεία αλληλεγγύης και κατέληξαν (περνώντας μέσα από κεντρικούς δρόμους) έξω από το στρατοδικείο της πόλης όπου και δικαζόταν ο σύντροφος. Οι αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώθηκαν μπροστά στην είσοδο του στρατοδικείου, ενώ οι πολυπληθείς… αγουροξυπνισμένες αστυνομικές δυνάμεις της πόλης εμφανίστηκαν αμέσως μετά με τη σειρά τους και τοποθετήθηκαν περιμετρικά της συγκέντρωσης (πολιορκώντας τους αλληλέγγυους, τη δημοτική βιβλιοθήκη και το στρατοδικείο). Συνθήματα, ευφάνταστα και δυνατά, ακούγονταν κατά διαστήματα: «αρνήσου τον στρατό και γλέντησε την νιότη, αλληλεγγύη στο Δ. Νιώτη», «ούτε στο ΚΨΜ, ούτε στην καλλιόπη, στους δρόμους θα τον βρείτε τον Δ. Νιώτη», «φαντάρος στο σχολειό, φαντάρος στο στρατό, φαντάρος κάθε μέρα για τα αφεντικό», «κανένας φαντάρος ποτέ και πουθενά, εμείς δεν πολεμάμε για τ” αφεντικά», «είμαστε προλετάριοι δεν πάμε στον στρατό, δεν υπηρετούμε τον ταξικό εχθρό», «ούτε Ι5, ούτε χαρτί στη ζούλα, η εθνική ενότητα μας φέρνει αναγούλα». Κείμενα αλληλεγγύης μοιράστηκαν από την πατρινή αναρχική συλλογικότητα «Dinamitera», από την ομάδα για την άρνηση στράτευσης στη Θεσ/νίκη «Kaius Sparilus», το «Ξυπόλυτο Τάγμα» και την ΕΣΕ Ιωαννίνων.
Εντός του στρατοδικείου, η παρουσία δεκάδων αλληλέγγυων κατέστησε σαφή την πολιτική και κοινωνική σημασία της υπόθεσης, όπως επίσης και ότι καμία δίωξη δεν είναι ικανή να παράξει τους επιθυμητούς διαχωρισμούς. Παρά τις στρατοκρατικές επιδιώξεις για μία διαδικασία διεκπεραίωσης και αποπολιτικοποίησης, παρά τις επιθετικές διακοπές τόσο στις μαρτυρίες όσο και κατά το κομμάτι της υποτιθέμενης «ιερής» απολογίας, στην αίθουσα επικράτησαν τόσο τα αντιμιλιταριστικά περιεχόμενα του κόσμου του αγώνα και της αλληλεγγύης, όσο και η ευθεία ρήξη με τον μηχανισμό του στρατού και ό,τι εκείνος πρεσβεύει. Η έδρα, τις λιγοστές φορές που επιχείρησε να ψελλίσει έναν καταγέλαστο, ανερμάτιστο και ταραχώδη αντίλογο, απέδειξε περίτρανα ότι είναι πολύ καλύτερη στην καταστολή παρά στην άρθρωση μίας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς επιχειρηματολογίας. Έτσι, η καταδικαστική απόφαση των 6 μηνών με 3ετή αναστολή ανέδειξε την κλασική υπεροψία μίας κατασταλτικής μηχανής που προκειμένου να διατηρήσει τον ιδεολογικό μακιαβελισμό της καταντάει στο να θεωρεί την ολική άρνηση στράτευσης ως μία ιδιοτελή (!) επιλογή…
Όλες αυτές οι μέρες αλληλεγγύης, με τις εκδηλώσεις, τις γιορτές, τις συγκεντρώσεις, τις πορείες, τις δράσεις, τον λόγο που αρθρώθηκε, τις σχέσεις που χτίστηκαν και τις σχέσεις που ενδυναμώθηκαν, τα πηγαδάκια, τη φιλοξενία, τις συλλογικές κουζίνες, την ελεύθερη οικονομική συνεισφορά που -ως μία από τις πολλές εκφράσεις της αλληλεγγύης- κατάφερε για άλλη μία φορά να καλύψει τα συλλογικά έξοδα των κινητοποιήσεων, το μοίρασμα της καθημερινότητας, τα χαμόγελα και τους προβληματισμούς και πάνω από όλα τη συντροφικότητα των ισότιμων και οριζόντιων σχέσεων δεν ανέδειξαν μόνο την αξία της αυτοοργάνωσης του αγώνα και της ρήξης με τον κόσμο της εξουσίας. Ξεκαθάρισαν επίσης, ότι κάθε νέα δίωξη και κάθε νέα στοχοποίηση των ολικών αρνητών στράτευσης θα αποτελεί ταυτόχρονα και ένα νέο πεδίο σύγκρουσης με τα μιλιταριστικά και εθνοκρατικά ιδεώδη, όπως επίσης και ένα νέο πεδίο συλλογικών αγώνων και αλληλεγγύης.
Οι δρόμοι θα είναι πάντα εκεί.