ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
αλληλεγγύη στον αρνητή του στρατού Μιχάλη Τόλη και το Ξυπόλυτο Τάγμα από Κροατία, Σερβία, Βοσνία
__________________________________________
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ “ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ” ΚΑΙ ΤΟΝ “ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΠΟΛΕΜΟ” ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Όπως κατέδειξαν τα γεγονότα της δεκαετίας του 1990 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι πόλεμοι είναι μια εξαιρετική μέθοδος για την απρόσκοπτη διάχυση των κανόνων του καπιταλιστικού κέρδους. Είτε η δικαιολογία ήταν η εθνικιστική ιδεολογία (στην περίπτωση (της τοπικής ηγετικής τάξης), είτε ήταν η ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (στην περίπτωση της παρέμβασης του ΝΑΤΟ), το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα ήταν ο προσφορότερος τρόπος να προετοιμαστεί το έδαφος για τη νεοφιλελευθερη επίθεση ενάντια στις εκμεταλλευόμενες τάξεις.
Οι αντιμιλιταριστές ήταν ανέκαθεν εκείνοι που πρώτοι αντιλαμβάνονταν την πραγματική λειτουργία της πατριωτικής ρητορικής, οι πρώτοι που αντιστέκονταν και υπερασπίζονταν την ιδέα της ελευθερίας και της αυτονομίας, ακόμη και στις στιγμές της πιο οξυμμένης εθνικιστικης υστερίας. Σήμερα που η υστερία φαίνεται να έχει κοπάσει, είναι πλέον σαφές ότι οι δήθεν προδότες και οι λιποτάκτες είναι εκείνοι ακριβώς που επέδειξαν το υψηλότερο θάρρος και την υψηλότερη αίσθηση ευθύνης τη στιγμή που ήταν όσο ποτέ απαραίτητα, όταν δηλαδή οι πολλοί κατρακυλούσαν στην κατάσταση του νηπίου και εκχωρούσαν κάθε προσωπική τους ευθύνη στο Κράτος.
Οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν, όπως λέγεται συχνά εδώ στα μέρη μας, “αναπάντεχοι”. Κι όμως οι ηγετικές τάξεις όχι μόνον δεν αιφνιδιάστηκαν, φάνηκαν και προετοιμασμένες να τους υποδεχθούν. Τίποτε το αυθόρμητο δεν ενείχε το ξέσπασμα του πολέμου, αντίθετα πολύ οργανωμένα η βία και η προπαγάνδα ώθησαν τον κόσμο να συμμετέχει. Η πείρα λοιπόν μας διδάσκει ότι αιματηροί πόλεμοι μπορούν να ξεσπάσουν όταν οι πληττόμενοι τοπικοί πληθυσμοί δεν το περιμένουν και μάλιστα αρνούνται να το παραδεχτούν ως την τελευταία στιγμή. Παρόμοιους μηχανισμούς παρατηρούμε να ξεδιπλώνονται αυτήν την εποχή στην Ουκρανία.
Γι’ αυτό και ο αντιμιλιταριστικός αγώνας είναι σημαντικός ακόμη και σε στιγμές όταν η πλειοψηφία δεν πιστεύει στην πιθανότητα ενός πολέμου κι όταν ιώθει ότι η “έννομη τάξη” δήθεν βασιλεύει. Αλλά αυτή ακριβώς η έννομη τάξη, το κράτος, η πατριωτική ιδεολογία και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα ανααράγουν όλες τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για τους “αναπάντεχους” τάχα πολέμους, τους πολέμους που πάντοτε περιλαμβάνουν νέες επιθέσεις στις τάξεις των εκμεταλλευομένων και νέα καταστολή των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην κυριαρχία.
Για τους λόγους αυτούς ο αγώνας του Μιχάλη Τόλη και των συντρόφων του Ξυπόλυτου Τάγματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός και ουσιαστικός.
Αλληλέγγυοι χαιρετισμοί
αναρχικοί από το Βελιγράδι, το Ζάγκρεμπ και το Μόσταρ, 11 Μαρτίου 2014
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1518684